نفسى تاهت ...

جيت أشوف نفسى و أدور عليها ...

لقيتها تاهت فى الدنيا و ما فيها ...

لقيتها تاهت من كتر الى بيها ...

فجيتلها و قلت لازم اصحى و أفوق ليها ...

و أخليها مليانه فرح و الحزن مش ليها ...

لازم أخليها تفرح و تضحك و تنسى كل الى أتعمل فيها ...

لازم تبطل تفكر فى إلى قسى عليها ....

و تنسى الى جفاها و جرح فيها ...

لازم تنسى الجراح و الأحزان ...

لازم تبطل تفكر فى كل الأوهام ...

و تبطل تحلم بالمستحيل من الأحلام ...

لازم ارجعها زى ما كانت زمان ...

و ارجعلها الى ضاع منها مع الايام ...

لازم اخليها قوية ...

و كمان اخليها غنية ...

مش غنية بالمال ... لكن غنية بأبتسامتها و بفرحها و مسبهاش تانى للأهمال ...

لازم يا نفسى تحولى تنسى كل الفات ...

لازم تنسى كل المألم من الذكريات ...

و تفكرى فى الى جاى و الى آت ...

و تحولى ترجعى زى ما كنتى زمااان ...

لضحك و الفرح مش للأحزان ...

و تبطلى تفكرى فى للى كان ...

خلاص ده راح فى كااان يا مكااان ...

خلاص ... كفايه يا نفسى الى كان ...

خلاص ... كفاية يا نفسى الى كان ...

بصى للى جاى مش الى كان ..

خلاص ... ده راح لكان يا مكان ....